Οδηγός οικολογικών αγορών

Καθώς όλοι κατακλυζόμαστε από τη διαφήμιση, συχνά τα μοναδικά κριτήρια επιλογής ανάμεσα σε προϊόντα που μοιάζουν μεταξύ τους είναι η τιμή και η συχνότητα με την οποία το εμπορικό τους σήμα εμφανίζεται στην τηλεόραση. Κι όμως, ακόμα και σε προϊόντα με παρόμοια χαρακτηριστικά μπορεί κανείς να βρει διαφορές. Κάποιες από αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές για το περιβάλλον.

Ας δούμε λοιπόν τι θα πρέπει να προσέχουμε στις επιλογές μας:

● Προτιμάτε τα τοπικά προϊόντα, εφόσον πληρούν όλα τα άλλα κριτήρια. Όχι μόνο γιατί έτσι ενισχύετε την τοπική οικονομία, αλλά και γιατί για να φθάσουν τα προϊόντα αυτά στο ράφι του καταστήματος απαιτήθηκαν λιγότερες μεταφορές και κατά συνέπεια καταναλώθηκε λιγότερη ενέργεια.

● Ελέγχετε πάντα την ετικέτα με τα περιεχόμενα. Αν και τις περισσότερες φορές οι πληροφορίες που αναγράφονται στην ετικέτα δε διαφωτίζουν και πολύ τον μέσο καταναλωτή, αποφύγετε προϊόντα που είτε δεν αναφέρουν τη σύστασή τους, είτε είναι τόσο γενικόλογα που δε δίνουν ουσιαστικά καμία πληροφορία.

● Αποφεύγετε όλα τα προϊόντα που περιέχουν χλώριο ή χλωριωμένες ενώσεις.

● Αποφεύγετε τα προϊόντα που βρίσκονται σε πλαστική συσκευασία. Όλα τα πλαστικά έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι δεν είναι φυσικά προϊόντα και αποτελούν παράγωγα της πετροχημικής βιομηχανίας. Λόγω των ιδιοτήτων τους δεν αποδομούνται εύκολα και παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα για δεκαετίες ή και αιώνες.

● Αποφεύγετε προϊόντα που η συσκευασία τους περιέχει χλωριούχο πολυβινύλιο (PVC). To PVC θεωρείται το πιο επικίνδυνο πλαστικό για το περιβάλλον. Πώς μπορεί, όμως, ο καταναλωτής να ξεχωρίσει το PVC από τα άλλα πλαστικά; Στις συσκευασίες εμφιαλωμένου νερού η αναγνώριση είναι σχετικά εύκολη, καθώς τα μπουκάλια από PVC έχουν μια ελαφρά γαλάζια απόχρωση. Αντίθετα, τα πλαστικά μπουκάλια από ΡΕΤ (που ανταγωνίζεται ολοένα και πιο συχνά το PVC) είναι πιο διαφανή και διαυγή. Πάντως, η αναγνώριση του PVC είναι πολύ πιο δύσκολη σε άλλα προϊόντα, εκτός και αν τα προϊόντα αυτά φέρουν ειδικό σήμα.

● Αποφεύγετε όπου μπορείτε τις πλαστικές σακούλες. Αντί αυτών, χρησιμοποιήστε στα ψώνια σας πάνινες ή χάρτινες σακούλες. Αν παρόλα αυτά κάνετε χρήση πλαστικής σακούλας, προσπαθήστε τουλάχιστον να τη χρησιμοποιήσετε πολλές φορές πριν καταλήξει στα σκουπίδια.

● Προτιμήστε τις επιστρεφόμενες ή επαναχρησιμοποιούμενες συσκευασίες από αυτές της μίας χρήσης.

● Προτιμήστε ανακυκλωμένες συσκευασίες, όπου αυτές προσφέρονται.

● Προτιμήστε χάρτινες ή γυάλινες συσκευασίες από τις πλαστικές ή τις μικτές.

Χαρτί

Το χαρτί είναι ένα φυσικό προϊόν, βιοδιασπάται και προέρχεται από ανανεώσιμους φυσικούς πόρους. Φαίνεται, λοιπόν, ότι πληροί όλους τους περιβαλλοντικούς όρους για να αποτελεί ένα φιλικό προς το περιβάλλον προϊόν. Είναι όμως έτσι;

Η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς, πως η χαρτοβιομηχανία ευθύνεται για τη ρύπανση υδάτινων οικοσυστημάτων, ενώ καταναλώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας και νερού. Επίσης, το ξύλο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή χαρτιού προέρχεται συνήθως από μεγάλες μονοκαλλιέργειες δέντρων που συχνά εκτοπίζουν φυσικά οικοσυστήματα που υπήρχαν στην περιοχή. Ακόμη, η «κλασική» μέθοδος για τη λεύκανση του χαρτιού, που χρησιμοποιεί χλώριο ή παράγωγά του, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Το χαρτί, όμως, μπορεί να αποτελέσει ένα φιλικό προς το περιβάλλον υλικό, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε τις κατάλληλες τεχνικές για την παραγωγή του. Επιπλέον, η ανακύκλωση του χαρτιού αποτελεί αναμφίβολα μια μεγάλη πρόκληση. Σε σχέση με το παρθένο χαρτί, η παραγωγή ενός τόνου ανακυκλωμένου χαρτιού συνεπάγεται 74% λιγότερη ατμοσφαιρική ρύπανση, 35% λιγότερη ρύπανση των νερών, λιγότερα στερεά απόβλητα, σωτηρία πολλών δέντρων και δημιουργία πολλαπλάσιων θέσεων εργασίας. Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τεχνολογίες ανακύκλωσης δεν είναι πάντα φιλικές προς το περιβάλλον.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για το χαρτί;

● Μειώστε, όσο είναι δυνατό, την κατανάλωση χαρτιού και άλλων υλικών συσκευασίας.

● Προτιμάτε χαρτιά τα οποία δεν έχουν υποστεί λεύκανση με χλώριο. Τέτοια χαρτιά παρέχονται και στην ελληνική αγορά για πολλές χρήσεις: φωτοαντιγραφικό χαρτί, εκτυπωτικό, χαρτί υγείας, για φακέλους κ.α..

● Ανακυκλώστε το χαρτί. Αν στην περιοχή σας δεν υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης, τηλεφωνήστε στο δήμο και ζητήστε τους να τοποθετήσουν. Χρησιμοποιείται ανακυκλωμένο χαρτί με το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό ανακυκλωμένων ινών.
 
Τοξικά στην κουζίνα

Το σύγχρονο νοικοκυριό δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα εργαστήριο χημείας. Μετρήσατε ποτέ πόσα διαφορετικά χημικά προϊόντα χρησιμοποιείτε στο σπίτι σας, κυρίως για καθαρισμό και απολύμανση; Η απάντηση είναι δεκάδες. Χρειάζονται άραγε όλα αυτά τα διαφορετικά προϊόντα ή έχουμε πέσει όλοι θύματα της επιθετικής διαφήμισης; Επιπλέον, κατά πόσον όλα αυτά τα προϊόντα είναι ακίνδυνα για την υγεία μας και το περιβάλλον;

Τα απορρυπαντικά αποτελούν την κύρια «πηγή» χημικών προϊόντων μέσα σε κάθε νοικοκυριό. Κάθε Έλληνας χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 5 κιλά απορρυπαντικό σε ετήσια βάση. Ας σημειωθεί ότι η κατανάλωση απορρυπαντικών υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία δέκα χρόνια και από 19.000 τόνους το 1981 έφθασε τους 50.000 τόνους το 1992. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά μόνο ποσοτικό. Η κύρια βλάβη που προκαλούν τα απορρυπαντικά, όταν μαζί με τα άλλα απόβλητα καταλήξουν στη θάλασσα, είναι η εμφάνιση ευτροφισμού. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι τα νερά γίνονται πιο πλούσια σε ανόργανα άλατα αλλά πιο φτωχά σε οξυγόνο.

Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε για να βοηθήσετε το περιβάλλον;

● Αποφεύγετε τα απορρυπαντικά που περιέχουν φωσφορικά άλατα.

● Προτιμήστε τα απορρυπαντικά που έχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε σαπούνι, το οποίο παράγεται από φυσικά ή ζωικά έλαια. Το πλεονέκτημα του σαπουνιού είναι ότι αποδομείται σχετικά εύκολα στο περιβάλλον και δεν αφήνει κατάλοιπα.

● Προτιμήστε τα λευκαντικά που έχουν ως βάση οξυγονούχες ενώσεις.

● Αναζητάτε διαρκώς στα μαγαζιά που ψωνίζετε τα λεγόμενα «πράσινα» απορρυπαντικά, τα οποία βασίζονται σε φυτικές πρώτες ύλες (π.χ. πατάτες, στάρι, καλαμπόκι κ.α.) και διασπώνται ευκολότερα στο περιβάλλον. Αν και στην Ευρώπη τα «πράσινα» απορρυπαντικά έχουν ήδη κατακτήσει σημαντικό μερίδιο της αγοράς, στην Ελλάδα η προσφορά και ζήτηση τέτοιων προϊόντων είναι πολύ περιορισμένη.

● Αποφεύγετε όλα τα προϊόντα που περιέχουν χλώριο ή παράγωγά του (π.χ. χλωρίνη).
 
Καθαριστικά και εντομοκτόνα

Το παραδιχλωροβενζόλιο (ή αλλιώς PDCB) αποτελεί μία από τις πολλές χλωριωμένες ενώσεις που χρησιμοποιούνται σε προϊόντα οικιακής χρήσης. Χρησιμοποιείται κυρίως σε μπλοκ καθαρισμού τουαλέτας και ως σκωροκτόνο σε ντουλάπες.

Το προϊόν αυτό είναι άχρηστο και επικίνδυνο. Εξάλλου, υπάρχουν ευτυχώς επαρκείς εναλλακτικές λύσεις και μάλιστα με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Παραδείγματος χάριν, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη φυσική και αρωματική λεβάντα για την προστασία των ρούχων από το σκώρο.

Για χρόνια, τα αεροζόλ υπήρξαν συνώνυμα της καταστροφής του όζοντος, λόγω των χλωροφθορανθράκων (φρέον) που περιείχαν. Με την επισήμανση των κινδύνων και τη συνειδητοποίηση των καταναλωτών η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά. Σχεδόν όλα τα σπρέυ που κυκλοφορούν σήμερα δεν καταστρέφουν το όζον. Εξαίρεση αποτελούν αρκετά είδη εντομοκτόνων – κατσαριδοκτόνων, τα οποία περιέχουν διχλωρομεθάνιο και αποτελούν σοβαρό λόγο ανησυχίας της κοινής γνώμης. Το διχλωρομεθάνιο είναι ύποπτο καρκινογένεσης, ιδιαίτερα τοξικό για το συκώτι και τα νεφρά, έχει ναρκωτικές ιδιότητες και καταστρέφει το όζον.

Πάντως, μπορείτε να απαλλαγείτε από ανεπιθύμητους επισκέπτες με ηπιότερους τρόπους από τη χρήση των – επικίνδυνων για την υγεία και το περιβάλλον – εντομοκτόνων. Ας δούμε μερικούς από αυτούς:

● Μην υπερβάλλετε. Δύο – τρία έντομα στο σπίτι δεν αποτελούν εισβολή.

● Μπορείτε να αποφύγετε την παρουσία εντόμων τηρώντας τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και καθαριότητας: μην αφήνετε εκτεθειμένα τρόφιμα, κλείστε τις χαραμάδες, αερίζετε καλά τα ντουλάπια κ.α.

● Σε περίπτωση που εμφανιστούν έντομα, χρησιμοποιήστε γλάστρες με φυτά που τα απωθούν (όπως ο βασιλικός που απωθεί τις μύγες και τα κουνούπια).

● Πολύ καλά αποτελέσματα στην καταπολέμηση των εντόμων μπορείτε επίσης να έχετε από εκχυλίσματα φυτών όπως φτέρη, πολυκόμπι, στεκούλι, μελισσόχορτο, χαμομήλι κ.α. Όλα αυτά τα φυτά χρησιμοποιούνται με επιτυχία στις πρακτικές της οικολογικής γεωργίας.
 
Εξοικονόμηση νερού

Το νερό είναι ίσως το πολυτιμότερο αγαθό που μάς παρέχει η φύση. Αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη, την υγιεινή διαβίωση, την ίδια τη ζωή. Αυτή η πηγή ζωής όμως αποτελεί πλέον είδος εν ανεπαρκεία. Επιπλέον, οι λιγοστές ποσότητες νερού που απομένουν, δε χαρακτηρίζονται πάντα από την καλύτερη ποιότητα.

Η Ελλάδα, όπως άλλωστε και ολόκληρος ο πλανήτης, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια αντιμέτωπη με ένα μείζον οικολογικό πρόβλημα, αυτό της απειλούμενης λειψυδρίας. Το πρόβλημα αυτό οφείλεται σε μια σειρά από αίτια: παντελή έλλειψη σχεδιασμού, κακή διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων, καταστροφή των δασών, περιφρόνηση των φυσικών νόμων που διέπουν τον υδρολογικό κύκλο κ.α.

Αν και η ορθή διαχείριση του νερού απαιτεί παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα, με πρώτη την εξοικονόμηση νερού στην υδροβόρα γεωργία, ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει με τον τρόπο του στο να περιοριστεί η σπατάλη που γίνεται σήμερα. Έτσι, ενώ ο καθένας μας καταναλώνει κατά μέσο όρο 100-200 λίτρα νερού ημερησίως για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, εύκολα θα μπορούσαμε να καταναλώνουμε λιγότερο από 80 λίτρα την ημέρα. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο κυρίως τρόπους: την αλλαγή κάποιων συνηθειών μας και τη χρήση απλών τεχνολογιών εξοικονόμησης.

Ας δούμε στη συνέχεια μερικούς απλούς τρόπους εξοικονόμησης νερού:

● Μην αμελείτε τις διαρροές στα υδραυλικά σας. Μια βρύση που στάζει μπορεί να σας κοστίσει μέχρι και 200 λίτρα επιπλέον κατανάλωση κάθε μήνα.

● Μην κρατάτε συνέχεια ανοιχτή τη βρύση όταν πλένεστε, ξυρίζεστε ή καθαρίζετε τα δόντια σας.

● Προτιμήστε το ντους από το μπάνιο στη μπανιέρα.

● Αν αλλάξετε καζανάκι, προτιμήστε τα νέας τεχνολογίας που καθορίζουν τη ροή ανάλογα με τη χρήση. Συστήματα που δίνουν ορμητική ροή νερού και άρα είναι πιο δραστικά, εξασφαλίζουν οικονομία γιατί αποφεύγεται η επαναλαμβανόμενη χρήση.

● Βάλτε ένα απλό «αεριστήρα» στις βρύσες σας. Ο αεριστήρας είναι μια συσκευή που επιτρέπει την ανάμιξη αέρα και νερού, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται εξοικονόμηση νερού χωρίς να μειώνεται η πίεση της βρύσης.